Samenvatting seizoen 2024 Kwekerij Margriet

Lieve allemaal!

Het is zover. Ik krijg er een beetje een depri-gevoel van. De zomer is echt, echt voorbij. We zitten al diep in de herfst, nog even en het is november. En we zijn dicht. Het is altijd wennen, de laatste dag open, de eerste week dicht. De touwtjes kunnen allemaal open, we zijn dicht, de enige mensen die hier lopen zijn wij. En wij willen geen touwtjes, wij willen doorlopen met onze kruiwagens. Want dicht voor jullie betekent niet dat het werk hier klaar is. Zeker niet! Marcel en ik staan ( met dikke handschoenen aan…) prachtige rozen op te potten. Weet je nog, die prachtige roos die maar doorbloeit midden in de eenjarigentuin? Hij is opgepot, hij is er! Heel blij mee.

Verder zijn we aan het slopen. Drie borders in de vaste planten tuin moesten eraan geloven. Want zoveel mooie eenjarigen vragen ruimte en een nieuwe kas. Die kas komt in november. Zodat we al die prachtige eenjarigen netjes kunnen opkweken. Zonder stapelen. Het loopt een beetje de spuigaten uit met die eenjarigen. Ik telde er al 160 ( soorten) en Gerda belde nog enthousiast dat ze in een botanische tuin in Amsterdam wat prachtige zaden had gescoord. 😀 Het ergste is: we hebben er nu al zin in! De tuin heeft het wel bewezen dit jaar, naast de prachtige vaste planten werd de eenjarigentuin zeer bewonderd. Soms moet je ook even zien wat eenjarigen kunnen. Dat bloeigeweld, de kracht, de hoogte. Fantastisch. Veel mensen reageerden zeer verbaasd: Huh? Eenjarig? Dat kán toch niet, zo hoog, zo veel bloemen. Ja, dat kan. Echt. Maar niet met een petunia. Wel met de soorten die wij kweken, denk ik. Dus: Komt dat zien, volgend jaar rond de IJsheiligen. ( half mei)

Maar nu zit ik al in volgend jaar. En ik wil het nog even hebben over het afgelopen tuinseizoen. Ik heb er eigenlijk geen woorden voor. Wat zijn we samen blij met jullie. We hebben genoten, elke dag. Fijne gesprekken, veel gelachen, enorm veel adviezen, blije gezichten, kopjes koffie waar nodig, lekker samen met jullie planten verslepen, dozen vullen, auto’s inrichten zodat alles erin past….

En de kindjes! Rennen over het gras, kipjes voeren en eitjes rapen. De grotere kindjes in de speeltuin en op een warme dag een lekker ijsje eten. En ik moét June noemen. Zij groeit hier gewoon op. Ik zie van nabij hoe ouders invloed hebben op hun kinderen, op natuur, tuin en beestjes. Hoe belangrijk is dat! Zo blij mee.

We hebben een mooi seizoen achter de rug. Heel hartelijk bedankt voor alles. Ik weet wie jullie zijn. Ik ken de knuffels, de slappe lach, de tranen en levensverhalen. Ik weet het. Ik vergeet het niet. En hoeveel troost of plezier geven planten en bloemen? Wonderlijk hè, zo werkt dat dus. Bloemen geven vreugde, troost, trots, plezier en herinneringen. Allemaal heel hartelijk dank voor een prachtig seizoen. Laten we zeggen: Tot snel ziens. Die winter duurt ook maar een maand of drie. Zò om, ja toch!

Veel liefs, tot snel, Margriet en Marcel