Het voorjaar is écht begonnen!

Eindelijk, eindelijk zitten de temperaturen in de lift. We zien het hier op de kwekerij. Plotseling stijgen de planten centimeters per dag en maken knoppen in een paar uur tijd.  De eenjarige planten groeien tegen de klippen op. Zoals het hoort, fantastisch om te zien. Soms zien we het niet, dan zijn ze al uitverkocht voordat er ook maar een knopje te zien is. Want, man, man. Wat slepen jullie de boel hier leeg! Ik krijg gewoon de schrik om mijn hart. Zoveel planten gekweekt, 90 soorten eenjarigen en nóg denk ik: ” Was het wel genoeg?”.

Ik vind het wel enorm leuk dat jullie al die bijzondere soorten zo waarderen. Dat jullie vragen om die prachtige hoge Hibiscus, die aparte Afrikaan, de kleurrijke Zinnia’s. Dat was een jaar of tien geleden écht anders!  Ik praatte als brugman. Ik wíst hoe mooi het was. Ik had het al gezien in onze tuin.  En ik kreeg steevast het antwoord: ” Oh nee hoor, geen eenjarigen, die gaan weer dood”.  Soms gaf ik gewoon uit pure wanhoop een plant kado, al was het alleen maar om iemand te overtuigen van de schoonheid, de lange bloei en het plezier van plukken bij al die prachtige eenjarige planten.

Nu hoef ik niets meer te zeggen. Ik kijk en geniet. Ik zie allemaal lieve mensen die elkaar wijzen op die leuke blauwe, die prachtige hoge die zo lekker op de vaas staat, die roze schatjes die zo lang bloeien…….wat geweldig om te zien! En zo goed voor onze gevleugelde vrienden die zo belangrijk zijn.

Dat succes heeft ook een keerzijde. Als je nu bedenkt dat het wel leuk zou zijn om een Cosmea in de tuin te hebben wordt het hollen. Ze zijn bijna uitverkocht. Troost: Ik heb de meest populaire nog een keer gezaaid, die komt er weer aan. ( Double Click Cranberries). Elke verkoopdag raken er nu soorten uitverkocht.  Geweldig natuurlijk, het geeft me de overtuiging dat ik niet voor niets al die bakjes heb gezaaid, al die kleine plantjes heb verspeend en achterna gelopen, gekoesterd bij kou, afgehard in het vroege voorjaar. Eenjarigen zijn bewerkelijk, echt. Je hebt het er maar druk mee. Dat jullie dit waarderen, de planten kopen, er blij mee zijn, dat geeft echt de spirit om volgend jaar weer zoveel soorten te zaaien.

Het wachten is nu op de bloei van onze eenjarigenborders. Want uiteraard heb ik van alle soorten een exemplaar uitgeplant. ( soms moest ik rennnen om nog snel de laatste voor mezelf te pakken ?)  Zelf ben ik heel benieuwd naar de eenjarige Phlox Popstars. We kweken drie kleuren, op de plaatjes zien ze er waanzinnig uit.  Afgaand op het succes van Phlox Crème Brûlée van vorig jaar ( die is er nu ook weer) ben ik me gaan verdiepen in de eenjarige Phloxen. En die Popstars!  Als ze zo worden als op de foto’s…….ik kan, samen met jullie, niet wachten. Elke dag kijk ik of er al knoppen te zien zijn.Er komen trouwens nog soorten aan. De Spaanse Vlag heeft eindelijk zijn leven gebeterd en is gaan groeien. Ik denk dat de relatieve kou in april hem niet zinde. Het is ook een Spanjaard natuurlijk, warmte graag. Dus nog een heel klein beetje geduld en ook de vlag kan weer uit!

Ook de lekkere Basilicum is net verspeend. Zal nu gas gaan geven. Die houden ook niet van kou. Italiaan.  Dus Spanje en Italië komen eraan. Voor mensen die op de Citroenverbena zitten te wachten, even geduld nog. De stekken zijn aan het wortelen. Als dat eenmaal gebeurt gaat het hard.

Laten we niet vergeten dat het nog maar 22 mei is. We hebben nog een maand lente te gaan. En dan drie maanden zomer. Laat je niet vooruit duwen door alles wat je elders ziet. Het is lente! Echt lente. Alles ontwikkelt, alles groeit. En alles op zijn tijd. Best moeilijk in een tijd waarin alles wat we willen, mogelijk lijkt. Bij planten is dat echt een ander verhaal. Die laten zich niet dwingen. Probeer de seizoenen te zien zoals ze bedoeld zijn. En niet door een commerciële bril. Bloeiende Hortensia’s op Moederdag tegen een dumpprijs, come on. Blijf gewoon nadenken. Okee?

Tot snel ziens op de kwekerij, veel groeten, Margriet.